ผู้มีปัญญา ย่อมรู้วิธีสร้างทรัพย์จากขยะ

ผมไปงาน Blognone.com ที่คณะวิศวะคอมฯ ม.เกษตร (สถาบันคุณ mk เขาล่ะครับ) ตอนพักเบรก ผมลงมาซื้อน้ำที่ซุ้มทาน ก็ซื้อน้ำอัดลมกระป๋องทาน แม่ค้า หน้าบอกบุุญไม่รับมาก ๆ เนื่องจากวันนั้น รู้สึกว่าวันเสาร์-อาทิตย์มั้ง แต่จริง ๆ มันก็มีนักศึกษาไปเรียนอยู่น่ะครับ

ผมแบบว่า เฮ้ย กรูแทบจะต้อง โอ้ว ขอโทษนะคร๊าบบบ ขอรบกวนเวลา นั่งเล่น ขออนุญาตผมซื้อน้ำได้มั้ยครับ เลยนะ

แบบว่า หน้าหงิกเลย พูดจาก็ไม่ไพเราะเอาซะเลย คือ แบบว่า ไม่บริการใด ๆ ทั้งสิ้น เอาตังค์จ่าย โดยน้ำน่ะ ผมก็เปิดตู้หยิบเอาเอง
ถามราคา ก็แบบว่า พูดห้วน ๆ เลย

ผมก็ซื้อเสร็จก็แบบว่า แงร่งเอ้ย..แต่ก็นะ ผม sensitive กับงานบริการครับ ช่วยไม่ได้ ก็พยายามปลง ๆ ซะ คิดไรมาก เปลืองเซลล์สมอง
แล้วผมทานน้ำเสร็จ ก็ปกติเนี่ย จะดึงหูกระป๋อง (จริงๆ เขาเรียกไอ้ตรงที่เปิดกระป๋องน้ำอัดลมว่าอะไรอ่ะครับ ใครทราบรบกวนบอกด้วยนะครับ)

ปกติผมมักจะดึงเก็บไว้ให้พี่คนนึง เขาชอบเอารวบรวมแล้วไปบริจาค เห็นว่าเขาเอาไปทำขาเทียมบริจาคอ่ะครับ

แล้วผมก็ฉุกคิดมาว่า จริง ๆ เนี่ย ไอ้ตรงซุ้มขายน้ำ ถังขยะมันก็ไม่มี (มั้ง )
ผมต้องเดินเลยมา ไกล ๆ หน่อย ถึงมีถังขยะ

แล้วผมก็คิดได้ว่า เคยไปเดินจตุจักรมั้ยครับ เขาจะมีคนเอาถุงพลาสติก ใหญ่ ๆ มาตั้งไว้ แถมแปะป้าย ว่า ให้ทิ้งกระป๋อง หรือ ขวดพลาสติก ลงในนี้ ด้วย
เงินทั้งนั้นเลยนะครับ

 

คือ อย่างน้อย คุณขายน้ำ ได้เงินเดือน แล้วถ้าหาถัง หรือ ถุงพลาสติกไปตั้งซักอัน เก็บสะสม ไว้รอขาย มันก็เงินนะ ไหน ๆ ก็ไปไหนไม่ได้
ต้องนั่งเฝ้าร้านอยู่แล้วนี่ น่าจะคิดได้นะ




 

แต่ 555 ช่วยไม่ได้ ไม่ชอบใจเว้ย ไม่บอกอ่ะ ภาวนาว่าอย่าให้มีนักศึกษา ใจดี หาถุงไปวางเป็นถังรับกระป๋องน้ำ ก็แล้วกันครับ

แม้แต่ยามใต้หอ ยังคุ้ยขยะ เก็บกล่องเอาไว้ขายพ่อค้ารับซื้อของเก่าเล้ย
อยู่ที่วิธีคิดจริง ๆ ครับผม